In lompen gekleed, met van koorts schitterende ogen, dwaalt Deogratias door de straten van Butare, in Rwanda. Deogratias, de arme dwaas, heeft urwagwa nodig, steeds meer urwagwa... bananenbier. Om te vergeten. Om te vergeten dat hij niet beter is dan een hond die doodsbang is in het donker. Om de nachtmerries te vergeten die hem achtervolgen. Om te vergeten dat hij, de Hutu, op een laffe manier de Tutsi-vrouwen heeft vermoord van wie hij ooit heeft gehouden. Maar is het mogelijk om je lichaam en je geest te reinigen van kleverige bloedsporen en het zout van tranen?