Eén ding past niet echt in deze scène na het vrijen: de sokken. Maar voor de rest een bekend verhaal: de armoezaaier, een nietsnut in de ogen van de vrouw, verloren jaren. De vrouw, nog jong genoeg om in liefde te kunnen leven. Laat je niet bedotten door de rustige sfeer die de kamer uitstraalt: hun passie is die van hen die de jaren trotseren sombere mensen en muren, oosters aandoende posters, en een grammofoon met 33-toerenplaten, als stille getuige van de extase en de tranen. Maar die sok... Op je dertigste krijg je van de liefde toch geen koude voeten meer, zelfs al ligt je leven in puin! Behalve hun liefde lijken ze niets gemeen te hebben... Of hoe je iemand een rad voor de ogen draait.